juni 29

Een persoonlijk verhaal over lichaamstriggers

0  comments

Ik wil graag een verhaal met je delen. Het gaat over een te krappe trouwring, het rouwen om het verlies van een ideaalplaatje en uiteraard lichaamstriggers.

Als je te maken hebt met gewichtstoename, maar ook als je je los gaat maken van de dieetcultuur en jouw eeuwige verlangen naar een slanker lijf kunnen we eigenlijk niet om dit rouwproces heen. 

blij dieetvrij podcast Seizoen 3 - Aflevering 15

Een te krappe trouwring: mijn verhaal over lichaamstriggers

Beluister hier deze aflevering!

Vergeet je niet te abonneren op mijn podcast via bijvoorbeeld Itunes, als je op de hoogte wilt blijven van de allernieuwste afleveringen. En schroom niet om een linkje naar de podcast te delen met jouw familie of vrienden, als je denkt dat deze aflevering mogelijk waardevol voor ze kan zijn.

De Body Image Intensive voor professionals

Het verhaal uit deze podcast deelde ik voor het eerst tijdens een mastermind sessie met professionals uit de Body Image Intensive. Bij het begeleiden van klanten in het werken aan een positief lichaamsbeeld, krijg je mogelijk ook met dit "rouwproces" te maken. En het is fijn als je ze daar zo goed mogelijk in kan ondersteunen!


Waarom we onze emoties gedurende de dag negeren

Als we gaan werken aan lichaamsacceptatie, dan betekent dat vaak ook dat we ons realiseren dat we misschien nooit meer dat slankere ideaalplaatje zullen behalen.

Daar komen een heleboel emoties bij kijken. Net als bij een rouwproces begint het vaak met boosheid en ontkenning. We zeggen tegen onszelf dat het echt nog wel gaat lukken om terug te komen naar dat lichaam dat we ooit hadden. Vaak komt er ook wanhoop en verdriet bij kijken.

"Als we stoppen met vechten tegen ons lijf en ons beseffen dat we dat (slankere) ideaalplaatje mogelijk nooit zullen bereiken, dan gaat dat vaak gepaard met een hele hoop oncomfortabele emoties."

Als het rouwproces jouw eigen proces is, dan is het vooral de vraag aan jou hoe je die emoties die op dat moment spelen de ruimte kunt geven. Hoe kun je ervoor zorgen dat je ze erkent, dat het er even mag zijn, in plaats van dat je ze wegstopt. Soms doen we dat door te eten, en daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. 

Maar het belangrijkste is dat we daarin gaan erkennen dat het er is. Kan ik het verdriet er gewoon even laten zijn? Kan ik er misschien over schrijven?

Emoties, stress en emotie eten

Het verhaal van mijn te krappe trouwring

Voor mij startte het een aantal weken geleden, toen het warmere weer net weer wat kwam opzetten. Ik heb altijd al een trouwring gehad die een beetje te krap was. Ik ben getrouwd toen ik 6 maanden zwanger was. Ik heb hem namelijk laten aanmeten voordat ik zwanger werd. En tijdens het huwelijk ging hij al met moeite, en een beetje speeksel, om.

Toen maakte dat voor mijn gevoel niet uit, want als ik niet meer zwanger was dan zou de omvang van mijn vinger vanzelf afnemen. Maar zoals je misschien wel weet zijn dat soort dingen niet te voorspellen.

"9 maanden op, 9 maanden af?"

Recent plaatste ik een post op Instagram die ging over verschrikkelijke quotes uit de dieetcultuur. Eentje die ik vaak hoorde van mijn volgers was: “9 maanden op, 9 maanden af.”

Alsof we onszelf maar 9 maanden de tijd mogen geven en dat we daarna op een of andere magische manier terug veranderd moeten zijn naar ons lichaam voor de zwangerschap. Terwijl ons lichaam van alles heeft ondergaan en veranderd is, heel bijzonder is dat.

Ons lijf verandert

Vaak verandert ons lichaam gewoon sowieso, los van een zwangerschap. En we hebben dan vaak het idee dat we daar excuses voor moeten verzinnen.

“ja, maar, ik slik die-en-die medicijnen".

“Ja, maar, ik heb een hele stressvolle periode achter de rug.”

We hebben het gevoel dat we onszelf moeten verantwoorden. Maar dat hoeft niet. 

"Ons lichaam is nou eenmaal een organisch iets, en ons lichaam verandert nou eenmaal continu. Is dat pijnlijk? Ja! En dat is iets wat vooral gecreëerd wordt door de huidige schoonheidsidealen en de dieetcultuur. Die kan je het idee geven dat het een soort persoonlijk falen is als je lichaam verandert."


Op de verkeerde plek interveniëren

Terug naar die trouwring. De afgelopen jaren merkte ik met vlagen dat mijn ring oncomfortabel strak zat. Helemaal in zomerse periodes. Zo ook aan het begin van dit voorjaar.

Ik spreek natuurlijk regelmatig over lichaamstriggers. Zowel in de podcast als in de club ben ik regelmatig aan het onderzoeken wat die triggers nou zijn.

Wat triggert ons om negatief te denken over ons lichaam? 

Soms is dat te strakke kleding, een knellend BH-bandje. Het kan ook de vraag van iemand zijn om mee te gaan naar het zwembad, of een negatieve opmerking.

Iets kan je "triggeren" om jouw lichaam te zien als een probleem

In dit geval was de trouwring voor mij een lichaamstrigger. Met het warmere weer willen mijn vingers wat opzwellen, zeker na een lange boswandeling.

En die trouwring voelde als een soort constante herinnering aan dat mijn lichaam anders was dan voor de zwangerschap.

Het bijzondere is dat je ontzettend veel lichaamswerk kan doen, je kunt veel werken aan je eigen lichaamsbeeld en aan zelfacceptatie, maar dat betekent niet dat je nooit meer lichaamstriggers zult ervaren. Ik heb ze ook nog regelmatig.

Het werk zit er vooral in dat je ze leert herkennen, en erkennen, en dat je je realiseert dat je er veerkrachtig op kunt reageren. Je hoeft je niet te laden leiden door die negatieve lichaamsgedachten. Je hoeft niet in een soort schaamte-spiraal terecht te komen.

saskia koopman

Uiteindelijk hielp mijn man me de ring door te knippen. Uiteraard na het proberen van de nodige "trucjes", die allemaal niet leken te werken.

Beluister de rest van het persoonlijke verhaal via de podcast!

Te krappe trouwring doorgeknipt

Ons lichaam verandert continu, en we kunnen niet voorspellen of we ooit weer in bepaalde kleding passen, of die ene ring weer om onze vinger kunnen schuiven. Misschien wel, maar misschien ook niet.

En vooral met de laatste moeten we rekening houden, anders hebben we telkens het gevoel dat we in een soort tussenfase in ons leven zitten.

Je leeft nu, geniet nu, je mag er zijn zoals je nu bent. Ik denk dat dat een superbelangrijke reminder is voor onszelf.

"Interveniëren op deze 2 lagen voelt dus soms een beetje als dweilen met de kraan open! De interventie heeft tijdelijk effect, maar raakt nooit de kern. Waardoor oude patronen blijven terugkeren."

Lichaamsschaamte helen

Brené Brown is een onderzoekster die veel onderzoek heeft gedaan naar schaamte. En wat zij heel duidelijk zegt is dat schaamte groeit in geheimhouding.

Er is een reden waarom ik het superspannend vond om dit met mijn man te bespreken, zo spannend dat ik in huilen uitbarstte. Ik had het zo lang geheim gehouden, waardoor het voor mij echt een groot ding werd! Terwijl het dat helemaal niet was. 

Maar juist omdat we sommige dingen geheimhouden, bijvoorbeeld als we ons schamen over ons eetgedrag of ons lichaam, dan groeit die schaamte. 

Te krappe trouwring, lichaamsschaamte en zelfacceptatie

En als we die dingen gaan bespreken waar we ons voor schamen, gaan delen, en gaan erkennen en voelen dat we niet alleen zijn, dan kunnen we schaamte helen.

Schaam je je voor jouw lichaam? 3 Ingrediënten waarmee schaamte afneemt


Schaamte helen in community

Dat vind ik ook een van de meest waardevolle aspecten van de Blij Dieetvrij Club. Ik heb een community gecreëerd, waar mensen iets kunnen plaatsen, bijvoorbeeld om herkenning te zoeken. Het is zo waardevol om dan van mensen terug te horen dat ze iets herkennen. Dat is hoe we schaamte kunnen helen. Samen. 


Tags


Dit vind je misschien ook interessant?

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}